WSPANIAŁY  CZŁOWIEK  I  CHIRURG

W  moim  życiu  zawodowym  w  młodości  miałem  zaszczyt  i  honor  pracować  w  zespole  Człowieka  niezwykle  mądrego,  dobrego  i  serdecznego  dla  każdego  pacjenta  i  człowieka.  Był  to  już  nie  żyjący  prof. dr med.  Henryk  Kuś.  Mój  Mistrz  i  wzorzec  człowieka  oddanego  ludziom  i  nauce  pozostawił  we  mnie  nie  zatarte  ślady wielkiej  Osoby,  niezwykle  mądrego  naukowca  i  pioniera  w  dziedzinie  biotechnologii  i  zastosowania  biometrii  w  medycynie oraz  znakomitego  mikrochirurga.   Poniższy  biogram  Pana  prof. med.  Henryka  Kusia  nie  jest  mojego  autorstwa.  Napisał to przyjaciel  Pana  prof. Henryka Kusia. Na  końcu  wpisu  dodam kilka słów  od  siebie.
Kuś Henryk ur. w 1925 r. w Chropaczowie, zm. w 1996 r. Stopnie i tytuły naukowe oraz pełnione funkcje: studia lekarskie rozpoczął na Wydz. Lekarskim Uniwersytetu w Poznaniu –1946 r., a ukończył na Wydz. Lekarskim AM we Wrocławiu – 1951 r.; wolontariusz i z-ca asystenta w II Klinice Chirurgicznej, kierowanej przez Wiktora Brossa – 1948 r.; asystent, st. asystent i adiunkt w III Klinice Chirurgicznej AM we Wrocławiu – 1951 r.; studia na Wydz. Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu we Wrocławiu – 1954 r.; specjalizacja I. i II. stopnia w zakresie chirurgii ogólnej; dr med. – 1952 r.; dr hab. na podstawie pracy eksperymentalnej, która można uznać jako pionierską pracę mikrochirurgiczną – 1963 r.; utworzył Zakład Badań Tworzyw Sztucznych, przemianowany później na Zakład Chirurgii Eksperymentalnej i Badania Biomateriałów (kier. do 1982 r.); doc. w I Klinice Chirurgii AM we Wrocławiu – 1964 r.; kier. Kliniki Chirurgii Urazowej AM we Wrocławiu od 1991 r.; prof. nadzw. – 1983 r.; prof. zw. – 1988 r.; staże naukowe: w USA, Francji, Wielkiej Brytanii, Włoszech i Austrii; zał. (1970 r.) i wieloletni red. nacz. czas. Polimery w Medycynie; czł. komitetów red. European Hand Surgery i Polish Hand Surgery; ekspert w International Standard Organization. Zał. i wieloletni przewodniczący Sekcji Polskiej International College of Surgeons oraz Sekcji Mikrochirurgii Pol. Tow. Chir. Plastycznej i Rekonstrukcyjnej; czł. wielu towarzystw naukowych pol. i zagr. Twórca szkoły naukowej chirurgia eksperymentalna, Autor ponad 530. prac naukowych i czterech podręczników. Promotor 42 dr., patron czterech przewodów hab.; promotor dwóch dr. h. c. AM we Wrocławiu. Laureat licznych nagród naukowych,m.in. państwowych, Ministra Zdrowia i innych. Autor i współautor wielu modyfikacji metod operacyjnych, w tym również nowych metod badań eksperymentalnych na zwierzętach. Odznaczenia: Krzyż Kawalerski O.O.P.; Złoty Krzyż Zasługi; Złoty Medal im. J. E. Purkyniego; Medal Ambrogieni; Odznaka Zasłużonego Pracownika Służby Zdrowia. Szerzej o nim: Wh’os Who in the World, wydawnictwo Marguis. Academia Medica Wratislaviensis 1950–2000, Wrocławska Drukarnia Naukowa, Wrocław 2000.
P.S.  Dodam  od  siebie, iż  szybki rozwój  chemii  polimerów  spowodował, iż  materiały te są wykorzystywane we wszystkich dziedzinach  techniki  i  medycyny  współczesnej.  Chemia polimerów to istotna, integracyjna dziedzina  wiedzy  naukowej.  Biomateriały  /materiały biomedyczne/.  Jest  to  każda  inna  substancja  /poza  lekiem /.  Biomateriały  cechują  się  wymaganą  bio-tolerancją,  czyli  zgodnością  biogramu i harmonią interakcji  z  żywą  materią.